အနာဂတ်အတွက် အဆင်သင့်ပြင်ထားရမည့် အင်ဒိုနီးရှားပညာရေး

ကမ္ဘာ့ဘဏ်၏အချက်အလက်များအရ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံသည် ဒေသတွင်း၌ အလုပ်လက်မဲ့ရာခိုင်နှုန်းအမြင့်ဆုံးဖြစ်ပြီး ၁၅ ရာခိုင်နှုန်းခန့်ရှိနေသည်။ ထို့အပြင် တက္ကသိုလ်ဘွဲ့ရ လူငယ်များသည် မည်သည့်တက္ကသိုလ်အရည်အချင်းမှ မလိုအပ်သည့် အလုပ်များတွင် ဝင်ရာက် လုပ်ကိုင်ရုံမှ အခြာရွေးချယ်စရာမရှိသည့် အခြေအနေနှင့် ကြုံတွေ့နေရသည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အလုပ်ခွင်တွင် လိုအပ်လျက်ရှိသည့် အဆင့်မြင့်ကျွမ်းကျင်မှုများနှင့် တက္ကသိုလ်ဘွဲ့ရများတွင် ရှိနေသော ကျွမ်းကျင်မှုများမှာ ကွာခြားလျက် ရှိနေသည်။ ထိုကွာခြားချက်မှာ လူငယ်များမှ ဘွဲ့ရရန်အတွက် မည်သည့်အချက်များကို ပြင်ဆင်နေကြပြီး လုပ်ငန်းခွင်တွင် မည်သည့်အရာများ လိုအပ်နေသည် ဆိုသည့်အချက်များပင် ဖြစ်သည်။

Global Business Guide (GBG) မှ ပြုလုပ်သော လေ့လာမှုများအရ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံတွင် လက်ရှိ တက္ကသိုလ်ပေါင်း ၄,၄၉၈ ရှိပြီး အဓိကမေဂျာ ဘာသာရပ်ပေါင်း ၂၅,၅၄၈ ခုရှိနေပါသည်။ ဤသည်မှာ နိုင်ငံတွင်း အဆင့်မြင့် ပညာရေးဟု သတ်မှတ်နိုင်သော်လည်း ကမ္ဘာ့အဆင့်တွင် နိမ့်ကျလျက်ရှိပါသေးသည်။

အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၏ အဆင့်မြင့် ပညာရေး အရည်အသွေးမှာ စိုးရိမ်ဖွယ် ရှိကြောင်း မူဝါဒချမှတ်သူများမှ ပြောထားသည် အရင်ကတည်းက ဖြစ်ကြောင်း အစီရင်ခံစာတွင် ဖော်ပြထားပါသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ၂၀၁၇ ခုနှစ် အကုန်တွင် တက္ကသိုလ်ပေါင်း ၄၅၀၀ ကျော်မှ အဆင့်အေ သတ်မှတ်ချက်ရသည့် ကျောင်းမှာ ၆၅ ကျောင်းသာရှိသည်။

စွမ်းဆောင်ရည်ကျဆင်းနေသော ကျောင်းအများစုမှာ ပုဂ္ဂလိကပိုင်ကျောင်းများ ဖြစ်ပြီး ထိုကျောင်းများသည် ညံ့ဖျင်းသော ပညာ‌ရေးဝန်ဆောင်မှုများ ပေးကာ အရည်အချင်းမပြည့်ဝသည့် ဘွဲ့ရကျောင်းဆင်းများကို မွေးထုတ်ပေးလျက်ရှိပါသည်။

အင်ဒိုနီးရှား နိုင်ငံ၏ ဘွဲ့ရ အလုပ်လက်မဲ့နှုန်းများသည် ၂၀၁၆ ခုနှစ်တွင် ၃၇၄,၈၆၈ ဦး မှ ၂၀၁၇ ခုနှစ်တွင် ၄၆၃,၃၉၀ ဦး အထိ ဆက်လက်မြင့်တက်လျက်ရှိကြောင်း ‌ဖော်ပြပြီး အစီရင်ခံစာကို နိဂုံးချုပ်ထားပါသည်။

ထိုအရာသည် ၂၀၁၉ခုနှစ်တွင် ပုဂ္ဂလိကကျောင်းပေါင်း ၁၀၀၀ ကျော်ကို ပိတ်ပစ်ရန် သို့မဟုတ် ပေါင်းစည်းရန် အတွက် သုတေသန၊ နည်းပညာနှင့်အဆင့်မြင့်ပညာရေး ၀န်ကြီးဌာနကို စိုးရိမ်ဖွယ် သတိပေးသည့် အချက် ဖြစ်သည်။

GBG ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာမှုအစီရင်ခံစာများအရ အင်ဒိုနီးရှားတက္ကသိုလ်များမှာ အဓိကအားနည်းချက်မှာ အရည်အချင်းပြည့်ဝသည့် ဆရာများမရှိခြင်းဖြစ်သည်။

အင်ဒိုနီးရှားရှိ ကထိကအများစုတွင် မဟာဘွဲ့ရရှိသူမှာ ၁၅၅,၅၁၉ ယောက်၊ ဒီဂရီဘွဲ့ရရှိသူ ၃၄,၃၉၃ ယောက်၊ ပါရဂူဘွဲ့ရရှိသူ ၃၁,၅၅၄ ယောက်နှင့် ပါမောက္ခ ၅,၃၈၉ ဦး သာရှိပါသည်။

စင်စစ်အားဖြင့် အင်ဒိုနီးရှားသည် မကြာမီတွင် ဆရာ၊ဆရာမပြတ်လပ်မှုအကျပ်အတည်းကိုကြုံတွေ့ရတော့မည်ဟု ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ခန့်မှန်းထားပြီး ၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင် တစ်နှစ်လျှင် ၁၀၀၀ မှ ၁,၂၀၀ နှုန်းဖြင့် ကထိက ၆၀၀၀ ကျော်အထိ အနားယူတော့မည်ဖြစ်သည်။

အစိုးရသည် အရည်ချင်းပြည့်ဝသည့် ကျွမ်းကျင်လုပ်သားများ လိုအပ်နေမှုကိုကောင်းစွာသတိပြုမိပါသည်။ ဇူလိုင်လတွင်အင်ဒိုနီးရှားသုတေသန၊ နည်းပညာနှင့်အဆင့်မြင့်ပညာရေး ၀န်ကြီး Mohamad Nasir က အဆင့်မြင့်ပညာရေးအဖွဲ့အစည်းများအား စက်မှုလုပ်ငန်းလိုအပ်ချက်များနှင့်အညီအရည်အချင်းပြည့်မီသောဘွဲ့ရများထုတ်လုပ်ရန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။

သို့သော် ထိုသို့ ဆောင်ရွက်နိုင်ရန်အတွက် ပြဿနာ အရင်းအမြစ်ကိုပြရမည် ဆိုလျှင် ရှုပ်ထွေးလှသော နိုင်ငံရေး-လူမှုရေး ပြဿနာများ သည် မူလတန်းမှ အဆင့်မြင့် ပညာရေးစနစ်အထိ ပါဝင်လျက်ရှိနေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။

ပြီးခဲ့သည့်နှစ် ဆစ်ဒနီအခြေစိုက် Lowy Institute၏ အစီရင်ခံစာ တစ်ရပ်တွင်ဖော်ပြထားသည်မှာ အင်ဒိုးနီးရှားနိုင်ငံ၏ ပညာရေးစနစ်သည် အရည်အသွေးနိမ့်လျက်ရှိကာ နိုင်ငံတကာယှဉ်ပြိုင်မှုများတွင် တိုင်းပြည်၏ ရည်မှန်းချက်များသည် နိမ့်ကျလျက်ရှိကာ အခြေခံ အကြောင်းရင်းများမှာ နိုင်ငံရေးမတည်ငြိမ်မှုများကြောင့် ဖြစ်သည်။

အစီရင်ခံစာတွင် ပညာရေးစနစ်ပေါ် “နိုင်ငံ‌ရေးနှင့် အာဏာ” လွှမ်းမိုးမှုသည် သိသိသာသာပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို အခက်အခဲဖြစ်စေသည်ဟု ဖော်ပြထားသည်။

အင်ဒိုနီးရှားသည် နိုင်ငံရေးနှင့်အာဏာစိန်ခေါ်မှုများကို အမြင့်ဆုံးသောနိုင်ငံရေးပြဿနာမှ ခိုင်မာသည့်လူမှု - နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်မှုကိုကျင့်သုံးခြင်းအားဖြင့် ကျော်လွှားနိုင်သည်ဟု ယူဆလျှင်ပညာရေးစနစ်တစ်ခုလုံးအတွင်း လိုအပ်နေသောပြည့်စုံသော ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကြောင့်စိန်ခေါ်မှုများကိုဖြေရှင်းနိုင်မည် ဖြစ်သည်။

အပြုသဘောဆောင်သည့် မှတ်ချက်တစ်ခုအနေဖြင့် အစိုးရသည် ပြည်တွင်းတက္ကသိုလ်များ၏ အရည်အသွေးတိုးတက်စေရန်အတွက် ဂုဏ်သိက္ခာရှိသောနိုင်ငံခြားတက္ကသိုလ်များကို အင်ဒိုနီးရှားတွင် ကျောင်းခွဲများလာရောက် ဖွင့်လှစ်ခြင်း သို့မဟုတ် ပြည်တွင်းတက္ကသိုလ်များဖြင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန် ဖြစ်သည်။

၂၀၁၈ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလတွင် ကြေညာခဲ့သည်မှာ သြစတြေးလျတက္ကသိုလ် နှစ်ခုသည် အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံတွင် ကျောင်းခွဲလာရောက်ဖွင့်လှစ်ရန် သဘောတူထားပြီ ဖြစ်ကြောင်း ဖြစ်သည်။ အခြား ကျောင်းတော်တော်များများသည်လည်း နိုင်ငံတကာမှ တက္ကသိုလ်များနှင့် ပူပေါင်းကာ သင်ကြားရေးများ၊ ကျောင်းသားဖလှယ်မှုများ၊ ထောက်ပံ့ကြေးများ၊ ပညာသင်ဆုများ၊ အဓိကဘာသာရပ် နှစ်ခု တစ်ပြိုင်တည်း သင်ယူသည့် dual degree အစီအစဉ်များ၊ ပူးတွဲသုတေသနများ ၊ လေ့ကျင့်ရေးများ အပြင် ထုတ်ဝေရေးအထိပါ အတူဆောင်ရွက်သွားတော့မည် ဖြစ်သည်။

အင်ဒိုနီးရှား၌ အရည်အသွေးမြင့်အဆင့်မြင့်ပညာရေး ၀န်ဆောင်မှုများ လိုအပ်မှုသည်အနာဂတ်တွင် ဆက်လက်ကြီးထွားလာမည်ဖြစ်ပြီး နိုင်ငံလူ ဦးရေ၏ ၄၃ ရာနှုန်းသည် ၂၅ နှစ်အောက်ဖြစ်ပြီး အလယ်အလတ်လူဦးရေသည် ၂၀၃၀ ခုနှစ်တွင် သန်း ၁၄၀ အထိနှစ်ဆတိုးလာလိမ့်မည်။

နိုင်ငံ၏ ပညာရေး ကဏ္ဍ ပြန်လည်ပြုပြင်မွမ်းမံရန် အတွက် သမ္မတ Jokowi ၏ ကြိုးပမ်းမှုများသည် အလွန်အားရဖွယ် ကောင်းပါသည်။ ရည်ရွယ်ထားသည့် နည်းဗျူဟာ တစ်ခုမှာ ဘွဲ့ရ အလုပ်လက်မဲ့ လူငယ်များ အရေအတွက် လျော့ချနိုင်ရန် အတွက် e-education ဟုခေါ်သည့် မည်သည့် အီလက်ထရောနစ်စက် ကိရိယာနှင့် မဆိုလေ့လာနိုင်သည့် ပညာရေးစနစ်ကို ခွင့်ပြုလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

Cambridge International ၏ လေ့လာချက်အသစ်အရ ၂၀၁၈ ခုနှစစ် နိုဝင်ဘာလတွင် ထုတ်ပြန်ခဲ့သော ကမ္ဘာ့ပညာရေးသန်းခေါင်စာရင်းတွင် အင်ဒိုနီးရှားမှ ကျောင်းသားများသည် ပညာရေးတွင် နည်းပညာအသုံးအပြုဆုံးကျောင်းသားများ ဖြစ်သည် ဟု ဖော်ပြထားပါသည်။

ထို့အပြင် အင်ဒိုနီးရှားမှ ကျောင်းသားများသည် ကမ္ဘာနှင့် အဝှမ်း ရွယ်တူ ကျောင်းသားများနှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် စွန့်ဦးတီထွင်သူများဖြစ်ရန် စိတ်အား အထက်သန်ဆုံးသူများဖြစ်သည်။

ပြီးခဲ့သည့်နှစ်ကအင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံတွင်အင်တာနက်သုံးစွဲသူ ဦးရေသည် ၁၀ ရာခိုင်နှုန်းမြင့်တက်လာကြောင်း အင်ဒိုနီးရှားအင်တာနက်ပံ့ပိုးသူများအသင်း (APJII) နှင့် ပူးပေါင်း၍ စစ်တမ်းကောက်ယူခဲ့သော အင်ဒိုနီးရှား၏ မကြာသေးမီကပြုလုပ်ခဲ့သည့် လေ့လာမှုအရသိရသည်။ လေ့လာမှုအရ ၂၀၁၈ ခုနှစ်တွင်လူ ဦး ရေ ၁၇၁ သန်း (သို့မဟုတ်အင်ဒိုနီးရှားလူဦးရေ ၂၆၄ သန်း၏ ၆၄.၈ ရာခိုင်နှုန်း) သည်အင်တာနက်နှင့်ချိတ်ဆက်ပြီးဖြစ်သည်။ ကိန်းဂဏန်းသည် ၂၀၁၇ ခုနှစ်တွင်မှတ်တမ်းတင်ထားသော ၅၄.၈၆ ရာခိုင်နှုန်းမှတိုးလာခြင်းဖြစ်သည်။

အင်ဒိုနီးရှားအစိုးရ၏ကြိုးပမ်းမှု ဖြစ်သည့် တက္ကသိုလ်များအား e-ပညာရေးကို တက်ကြွစွာအားပေးရန်တိုက်တွန်းခြင်းသည် တိုင်းပြည်၏အသိပညာအခြေပြုစီးပွားရေးဖြစ်လာရန်နှင့်လူငယ်အလုပ်လက်မဲ့များ၏စိန်ခေါ်မှုများကိုဖြေရှင်းရန်ကူညီနိုင်ခဲ့သည်။

စီးပွားရေးကဏ္ဍမှ ရှယ်ယာပိုင်ရှင်များနှင့် အတူ ပူပေါင်းတည်ထောင်ထားသည့် e-education နှင့် တိုးတက်လာသောနည်းပညာများသည် နိုင်ငံတွင်း စီးပွားရေးစွမ်းဆောင်ရှင်များကို မွေးထုတ်နိုင်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ကိုယ်ပိုင်အလုပ်လုပ်ရန် သို့မဟုတ် ကိုယ်ပိုင်အလုပ်လုပ်ရန် လိုအပ်သည့် အရည်အချင်းမျာ၊ ဆန်းသစ်တီထွင်မှုများအတွက် အထောက်အကူ ဖြစ်စေခဲ့သည်။

အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံတွင် အရည်အသွေးမြင့်ပညာရေးအတွက် အရည်အသွေးပြည့်ဝသောလှုပ်ရှားမှုများ ပြုလုပ်ရန် ရိုးသားသောနိုင်ငံရေးဆန္ဒရှိရန် လိုအပ်လိမ့်မည်။ ထိုမှသာ ပညာရေးစနစ်အပေါ်တွင် နိုင်ငံရေးနှင့်ဗျူရိုကရေစီအထက်တန်းလွှာများ၏လွှမ်းမိုးမှုနှင့်ထိန်းချုပ်မှုကို ဖယ်ရှားခြင်းနှင့်အမှန်တကယ်နှင့်သိသိသာသာပညာရေးဆိုင်ရာပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကိုဆန့်ကျင်နေသည့်လက်ရှိနိုင်ငံရေးနှင့်လူမှုရေးအင်အားစုများကိုတားဆီးနိုင်မည် ဖြစ်သည်။

မတူကွဲပြားသော ကဏ္ဍမှ ရှယ်ယာရှင်များ၊ သက်ဆိုင်သူများကို ဖိတ်ခေါ်ကာ ၎င်းတို့၏အလေ့အကျင့်များနှင့်အတွေ့အကြုံများကိုမျှဝေခြင်းနှင့်အင်ဒိုနီးရှားအတွက်တိုးတက်သောပညာရေးပေါ်လစီနှင့်စနစ်တစ်ခုကိုပူးတွဲဖွဲ့စည်းခြင်းဖြင့်ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးလုပ်ငန်းစဉ်များကို အတူတကွ ဆောင်ရွက်သင့်ပေသည်။

လက်ရှိပညာရေးစနစ်ကိုမည်သည့်ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုမဆိုပညာရေးသည်အဓိကသက်ဆိုင်သူများစွာရှိသည့်ဂေဟစနစ်တစ်ခုဖြစ်ကြောင်းထည့်သွင်းစဉ်းစားရမည်။

သမ္မတ Jokowi ယခုတာဝန်ကို ပိုမိုထိထိ‌ရောက်ရောက် ဆောင်ရွက်နိုင်ရန် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရ တာဝန်ယူသင့်သည်ဟုလည်း ဆိုကြပါသည်။

အင်ဒိုနီးရှားရှိပညာရေးစနစ်တစ်ခုလုံးကိုအသွင်ပြောင်းလဲရန်အတွက်အမျိုးသားစီမံကိန်း / အစီအစဉ်တစ်ခုပေါ်ပေါက်ရန်ဆွေးနွေးရန်လိုအပ်သည့်ကိစ္စရပ်များမှာ-

• လုံလောက်သောရန်ပုံငွေ၊
• ကျောင်းများနှင့်တက္ကသိုလ်များကိုစီမံခန့်ခွဲခြင်း၊
• ဆရာများ၏အခန်းကဏ္ဍ နှင့်ကျောင်းများနှင့်ပညာရေးခေါင်းဆောင်များ၊
• ဆရာများ၏ ပညာရေး၊ လေ့ကျင့်ရေးအစီအစဉ်များ၊
• သင်ရိုးညွှန်းတမ်းဒီဇိုင်းများ၊
• ပညာရေးတွင် artificial intelligence ကဲ့သိုသော နည်းပညာများ ထည့်သွင်းအသုံးပြုခြင်း၊
• ပညာရေးစနစ်တွင် တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းစီ၏ ပါဝင်ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်မှု၊
• ပြောင်းလဲနေသောလူမှုရေးလိုအပ်ချက်များ၊
• တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းစီ၏ သင်ယူနိုင်ရန် လိုအပ်ချက်များ အပြင် အခြားသော အကြောင်းအရာများ ဖြစ်ပါသည်။

ယခုအချိန်သည်ယခုအချိန်တွင် ပညာရေး စနစ်ပြုပြင်ရန် နှောင့်နှေးနေပါက အင်ဒိုနီးရှားနှင့်ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးအပေါ်တွင်၎င်း၏အနေအထားကိုနောက်ကြောင်းပြန်လှည့်မည့်အကျိုးသက်ရောက်မှုများရှိလိမ့်မည်။

By Myanmar Education Guide - EDGE 

Ref: The Asean Post